Δευτέρα 21 Απριλίου 2014

9:13 μ.μ.


Για να μην ξεχνάμε

Πώς βίωσα την πρώτη μέρα της χούντας, 11 χρονών παιδί τότε

Με αϕορμή την 21η Απριλίου 2014

Την αποϕράδα εκείνη μέρα με ξύπνησε νωρίς το πρωί το γοερό κλάμα της μητέρας μου. Κατατρομαγμένος τινάχθηκα όρθιος από το κρεβάτι και με αγωνία ϕώναξα «μαμά έπαθε τίποτα ο μπαμπάς»; Για λίγα λεπτά βασανιστική σιωπή. Έπειτα με ένα βαθύ αναϕιλητό από τα μύχια της ψυχής της ήλθε καθησυχαστική συνάμα όμως υποκριτική η απάντηση «όχι αγόρι μου, μην ανησυχείς, κηρύχτηκε δικτατορία».

Το απόγευμα έκαναν επίσκεψη στο σπίτι λίγοι ϕίλοι να κουβεντιάσουν με τον πατέρα μου για τα τεκταινόμενα της πολιτικής ζωής και την δραματική τροπή που πήραν τα πράγματα. Λόγια, κουβέντες και λέξεις από τους μεγάλους ακατάληπτες σε εμένα που παρακολουθούσα αποσβολωμένος. Διαισθανόμουν πως κάτι πολύ σοβαρό είχε συμβεί. Πριν πέσει η νύχτα είχαν ϕύγει όλοι. Είχαν απαγορευθεί οι συναθροίσεις πάνω από πέντε άτομα και η κυκλοϕορία στους δρόμους μετά την δύση του ήλιου.

Δύσκολη η πρώτη νύχτα. Κυρίαρχος ο ϕόβος στο σπίτι όλη τη νύχτα. Η οικογένεια σε παρατεταμένη αγωνία. Υπήρχε σοβαρό ενδεχόμενο να συλλάβουν τον πατέρα μου εξαιτίας των πολιτικών του ϕρονημάτων. Τον ϕόβο επέτειναν ανώνυμα τηλεϕωνήματα, προς τον πατέρα μου, με απειλητικά υπονοούμενα και υπαινιγμούς. Αργά, μετά τα μεσάνυχτα, η μητέρα μου αϕού με καθησύχασε με έβαλε για ύπνο. Με την αϕέλεια και ευπιστία που διακρίνει τα μικρά παιδιά τοποθέτησα το μαυρομάνικο μαχαίρι κάτω από το μαξιλάρι, έτσι έκαναν οι παλιοί άνθρωποι στο χωριό μου για να ξορκίσουν το κακό. Πιο ήσυχος από κάθε άλλη ϕορά κοιμήθηκα.

Την επαύριον ξημέρωσε μία ηλιόλουστη λαμπρή μέρα, σε πείσμα των γωνιών μου που έλεγαν «μαύρες μέρες μας περιμένουν». Η χαρά μου ήταν απερίγραπτη. Τον πατέρα μου δεν τον συνέλαβαν και τα σχολεία ήταν κλειστά. Ευτυχισμένος όσο ποτέ, ανέμελος αλλά και ανυποψίαστος για όσα θα επακολουθούσαν, έπαιζα ασταμάτητα μπάλα με τους ϕίλους μου στο χωμάτινο δρόμο, έξω από το σπίτι μου μέχρι την ώρα της απαγόρευσης.

Ακολούθησαν επτά ολόκληρα χρόνια ϕαγούρας, καθυστέρησης και ντροπής. Φαιδροί άνθρωποι κυβέρνησαν τον τόπο.

Μανίκας Γιώργος

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου